เหตุผลสำคัญที่จำเป็นต้องกินเอ็นไซม์สริม

• ร่างกายผลิตเอ็นไซม์ได้น้อยลงเมื่ออายุมากขึ้น
  
• การหุงต้ม การเตรียมอาหาร และการเก็บอาหารเป็นต้นเหตุที่ทำลายเอนไซม์ที่มีอยู่ในอาหาร
  
• มีตัวห้ามการทำงานของเอ็นไซม์อยู่ในอาหารตามธรรมชาติเป็นจำนวนมาก (Natural Enzyme Inhibitor)
  
• การทำงานหนัก การออกกำลังกายมากเกินไปทำให้สูญเสียเอนไซม์จนถึงระดับขาดแคลนได้
  
• ปัจจุบันใช้สารเคมีกันอย่างฟุ่มเฟือยทำให้เอ็นไซม์ในอาหารและเอนไซม์ในร่างกายมนุษย์ลดลง
  
  
• ร่างกายผลิตเอนไซม์น้อยลงเมื่ออายุมากขึ้น
  
  มีการทดลองที่โรงพยาบาลไมเคิลรีส (Michael Reese) ในรัชชิคาโก สหรัฐอเมริกา ที่แสดงให้เห็นว่าเอนไซม์ อไมเลส ในน้ำลาย
  ของเราเมื่อวัยหนุ่มสาว (21-31 ปี) มีมากกว่าคนชรา (61-100 ปี) ถึง 30 เท่า ซึ่งกลายมาเป็นคำอธิบายที่ว่า เมื่ออายุยังน้อยเรา
  สามารถกินอาหารต่างๆ ได้โดยไม่มีปัญหา เรื่องการย่อย แต่อาหารอย่างเดียวกันนี้ เมื่อแก่ตัวลงกลับกินไม่ได้ เพราะเอ็นไซม์ย่อย
  อาหารเจือจางลง และถ้ามีปัญหาเรื่องฟันที่เคี้ยวอาหารไม่ละเอียดยิ่งทำให้อาการผิดปกติต่างๆ เพิ่มมากยิ่งขึ้นมีการศึกษาของ
  บาร์โตส และโกรซ (Bartos and Groh) ซึ่งทำการวิจัย ในคนโดยใช้ยากระตุ่นน้ำย่อยจากตับอ่อนแล้วมาหาตัวเอ็นไซม์ อไมเลส
  พบทำนองเดียวกันว่าคนแจะมีเอนไซม์ น้อยกว่าคนหนุ่มสาวมาก ซึ่งนักวิจัยทั้งสองได้สรุปว่า คนแก่จะมีความอ่อนล้าของเซลล์
  ที่ผลิตเอ็นไซม์ในตับอ่อน ยังมีผลของการศึกษาอื่นๆ ที่ชี้ให้เห็นอีกว่า เมื่อ ร่างกายแก่ตัวลงเมตาบอลิคเอ็นไซม์ในเซลล์ต่างๆก็จะ
  พลอยลดต่ำลงตามไปด้วย และถ้าเอนไซม์ลดต่ำเร็วด้วยเหตุใดก็ตามความชราก็จะปรากฏโฉมให้เห็นเร็วขึ้นเท่านั้น ตับอ่อนของ
  มนุษย์มีน้ำหนักเพียง 3 ออนซ์ แต่ต้องทำงานหนักตลอดชีวิต ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือย่อมเสื่อมโทรมก่อนวัยอันควร มีผู้เปรียบ
  เทียบไว้ว่าตับอ่อนที่ผลิตเอ็นไซม์ก็เหมือนกับแม่พิมพ์ (Mold) ที่ใช้ปั๊ม วัตถุดิบให้เป็นสินค้ารูปต่างๆ เช่น ถ้วยแก้วแม่พิมพ์
  อุตสาหกรรมก็มีอายุการใช้งาน แม้นแต่แม่พิมพ์ธนบัตรเมื่อใช้นานๆการปั๊มหรือพิมพ์ผลิตออกมาคุณภาพจะลดลงจนทางธุรกิจต้อง
  จำหน่ายหรือเลิกใช้แม่พิมพ์ ในฐานะหมดอายุตับอ่อนก็เช่นกัน ถ้าต้องปั๊มเอนไซม์ออกมามากๆก็ต้องหมดอายุเช่นกัน เราจึงควรให้
  ตับอ่อนของเราหมดอายุช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อประโยชน์และสุขภาพของตนเอง
  
  
• การหุงต้ม การเตรียมอาหาร และการเก็บอาหารเป็นต้นเหตุที่ทำลายเอนไซม์ที่มีอยู่ในอาหาร
  
  เอ็นไซม์จะถูกทำลายเพราะการหุงต้ม ความร้อนสูงเกิน 118 องศาฟาเรนไฮต์ (40 องศาเซ็นติเกรด) สามารถทำลายเอนไซม์
  จากอาหาร (Food Enzyme) ได้หมด ทำให้อาหารที่เรากินเข้าไปไม่มีเอ็นไซม์จำเป็นต้องใช้เอ็นไซม์ย่อยอาหารที่ร่างกายต้องผลิต
  ออกมาเองเป็นจำนวนมาก ทำให้สิ้นเปลืองนอกจากจำนวนเอนไซม์ที่ควรจะมีอยู่ในอาหารธรรมชาติก็ต่ำกว่าที่ควรจะเป็นเนื่องจากใน
  ดินไม่มีแร่ธาตุเหมือนอย่างในอดีต การใช้รังสีเพื่อถนอมอาหาร การใส่สารกันเสีย การบรรจุกระป๋อง การใช้แก็สบ่มผลไม้ ฯลฯ เหล่านี้
  ล้วนทำให้เอ็นไซม์ในอาหารถูกทำลายไปทั้งสิ้น เราจึงจำเป็นต้องกินอาหารเสริมและเอนไซม์เสริมเพื่อชดเชยและช่วยไม่ให้ร่างกาย
  ผลิตเอ็นไซม์เพิ่มออกมา
  
  
• ทารกกินน้ำนมแม่ได้เอนไซม์จากอาหารสมบูรณ์
  

นมผง นมสดที่ใช้ความร้อนทำลายเชื้อโรค (พาสเจอไรซ์ Pasteurize Milk) นมข้นหวาน ล้วนเป็นอาหาร (ของเด็กทารก) ที่ไม่มี
เอ็นไซม์เหลืออยู่ เด็กที่กินนมดังกล่าวจึงจำเป็นต้องใช้เอ็นไซม์หมดเปลื้องตั้งแต่ลืมตาดูโลก นมที่ไม่มีเอนไซม์นี้เป็นต้นเหตุทำ
ให้มีอาหารที่ย่อย ไม่หมดไปหมักหมมในลำไส้ใหญ่บูดเน่าและเสีย เชื้อจุลินทรีย์เข้าไปเจริญเติบโตเกิดสารพิษซึมเข้าสู่กระแสเลือด
ทำให้เด็กป่วยง่าย มีการเก็บข้อมูลเพื่อเปลี่ยนเทียบอัตราการตายของเด็กทารกที่กินนม พบว่าเด็กที่กินนมขวดมีอันตรายสูงกว่าเด็ก
ที่กินน้ำนมแม่ถึง 56 เท่า

ดร.แอนเดอ แฮกเกนสัน (Dr.Andre Hakanson) จากมหาวิทยาลัยลุนด์ สวีเดน ค้นพบว่าถ้าเขาเติมน้ำนมแม่ลงไปในเซลล์มะเร็งที่
เขาเพาะเลี้ยงไว้เซลล์มะเร็งที่เจริญเติบโตอยู่จะตายหมด และเมื่อเขาศึกษาต่อไปอีกพบว่า น้ำนมแม่จะฆ่าเฉพาะเซลล์ที่เป็นมะเร็ง
โดยเฉพาะเจาะจงเท่านั้นเซลล์ดีๆจะไม่ถูกทำลายเลย การวิจัยของ ดร.แฮกเกนสัน นี้ยังบอกให้ได้ทราบอีกอย่างหนึ่งว่า การกิน
อาหารสดนี้ เป็นประโยชน์เพราะมีเอ็นไซม์ ถ้ากินอาหารสดไม่ได้หรือไม่พอก็ควรกินเอ็นไซม์เสริมเข้าไปช่วย